Jeszcze za życia Jana Pawła II , w naszym kraju stawiano pomniki mające upamiętnić wielkość Jego dokonań .Pomniki są zwykle wysokie , majestatyczne , tak jak osoby, które na nich się znajdują. Pomniki mają zapewnić ludzką pamięć na wiele pokoleń , stać się sposobem na wieczność .Kiedy mówimy o osobie Papieża Polaka, zdajemy sobie sprawę ,że Jego niezwykłego człowieczeństwa nie można oddać w żadnej formie, jedyne co potrafimy, to zamknąć w ograniczonej materii zarys Jego sylwetki, kształt postaci, cień uśmiechu.. Ale nie oddamy prawdziwie ludzkiego uważnego spojrzenia oczu, światła , którym bez trudu wnikał w nasze dusze. Oprócz stawianych pomników potrzebujemy Jego słowa, kazań , encyklik i poezji. Potrzebujemy spotkać się, zjednoczyć wokół jego słów , stworzyć wspólnotę na krótki czas i przypomnieć sobie, jak żył, służył i umierał Karol Wojtyła. Tradycja czuwań w rocznicę śmierci Jana Pawła II w Zespole Szkół im. Jana Pawła II w Łapanowie sięga kwietnia roku 2005. W ubiegłym roku mury szkoły opuścili uczniowie , którzy wówczas razem ze swymi wychowawcami przemierzali ulice Krakowa w Białym Marszu, czuwali pod Papieskim Oknem na Franciszkańskiej 3, uczestniczyli we Mszy świętej na Błoniach. Od chwili śmierci Patrona placówki, nauczyciele i wychowawcy troszczą się o to, by życie i nauczanie Jana Pawła II było ważnym drogowskazem w ich codziennej pracy wychowawczej. Czuwanie w przeddzień uroczystości pogrzebowych dało początek tradycyjnym akademiom organizowanym w rocznicę śmierci Papieża Polaka. Coroczne spotkania uczniów ze słowem Jana Pawła II i świadectwami ludzi, którzy przemieniali swoje życie według jego wskazań od kilku lat były przygotowywane przez mgr Sabinę Zdebską , mgr Danutę Wojtasiak i katechetę ks. Marcina Papiża. W tym roku organizatorom zależało na przybliżeniu postaci księdza Piotra Dańkowskiego- męczennika Oświęcimia- wyniesionego na ołtarze przez Jana Pawła II. W sztuce teatralnej,, Ksiądz Piotr’’ autorstwa ks.prof.Jana Machniaka - postulatora procesu beatyfikacyjnego -uczniowie technikum zaprezentowali trudne wybory życiowe , które musiał podejmować w swoim życiu błogosławiony. Młodzi aktorzy odtworzyli klimat strasznych okupacyjnych dni, warunki w obozie koncentracyjnym, i męczeńską śmierć kapłana . Po spektaklu ks. Profesor zwrócił się do młodych ludzi z apelem, by w swych wyborach życiowych pamiętali o poświęceniu i męczeńskiej śmierci księdza, w imię umiłowania prawdy i wierności ideałom humanitaryzmu i miłości bliźniego. Zwrócił uwagę na to , czego nas może dziś nauczyć błogosławiony. W pamięci zebranych najbardziej jednak utkwiła przypowieść o płonącym świetle, o tym , że każdy z nas powinien rozświetlać mroki ciemności i zwątpienia w świecie.
|